Jair!

Papa Willem en mama Heidi

GEFELICITEEEERD MET JULLIE ZOON

Mijn conclusie

Tijdens mijn stille tijd (= tijd van bijbel lezen, bidden, zingen, kortom tijd met God) vanmorgen, kwam ik tot de conclusie: God zorgt voor ons.

Een aantal jaren geleden, leerde ik de les: God is goed. Soms vond ik dat zo moeilijk te geloven. Vooral tijdens de Discipelschap Training School die ik deed in 2001. Eén van de leraren vertelde het verhaal van Abraham die zijn zoon Isaak moest offeren. Natuurlijk kende ik het verhaal, al vanaf de basisschool denk ik. Maar tijdens die bewuste les, werd ik opeens boos op God.

Ik had een hele goede baan opgezegd. Mijn familie en vrienden in het oosten gelaten. Ok, Heerde is niet aan de andere kant van de wereld maar toch. Het was in die tijd een hele stap voor me. En daar hoorde ik dat God nog meer van me vroeg. Nou dat kon toch echt niet want ik had naar mijn idee al alles gegeven, wat moest ik toch nog meer geven. Ik was bereid de zending in te gaan. Daar hoorde ik dat God van Abraham zijn zoon vroeg, de zoon op wie hij zolang gewacht had. Wilde ik nou echt me verdiepen in die God en anderen over zo'n God vertellen. Wist ik wel zeker dat die God het waard is om aanbeden te worden, om gediend te worden om van te houden???

Na die les zat ik met zoveel vragen. Ik denk dat een heleboel vragen nog onbeantwoord zijn. Maar in mijn gedachten kwam die text uit de bijbel; Be still and know that I am God.

Toch had ik nog een gesprek aangevraagd met een leraar. Het was een andere leraar (elke week hadden we een andere leraar over een ander onderwerp) hij zei dat ik geduldig moest zijn en in de loop van de week antwoorden zou krijgen. Telkens weer kwam die text terug: Be still and know that I am God.

Eigenlijk weet ik niet eens meer precies hoe, maar in mijn hart landde de waarheid: God is goed. Nooit meer is die boosheid teruggekomen, maar kon ik stil worden van binnen omdat ik wist Hij is God.

Een heel verhaal over de les die ik leerde; God is goed. Ja, ik denk dat ik nu ook geleerd heb door ervaring dat God voor ons zorgt.

Love you, Father God!

Breng dank

Het is lastig om te blijven bloggen als er zoveel rommelt in je leven. Ik kan toch niet alweer schrijven over moeilijke tijden. Dan raak ik misschien mijn trouwe bloglezers kwijt...

Afgelopen zondag in de kerk vertelde iemand vanaf het podium dat ze zich had voorgenomen om nu al terug te blikken op het afgelopen jaar en God te danken voor wat Hij heeft gedaan. Regelmatig deze week heb ik ook teruggeblikt en ja...ik kan nog steeds zeggen dat God goed is.

Breng dank aan de Eeuwige,
breng dank aan de Heilige,
breng dank aan onze Vaderdie ons Jezus zond.
Want nu zegt de zwakke: ik ben sterk,
zegt de arme: ik ben rijk,
om wat de Here heeft gedaan voor ons.
Breng dank.

Alvast oefenen

Rommel in huis

Het is alweer een half jaar geleden dat ik het boek las; Weg met die troep.
Houdt het me nog steeds bezig en ik ben nog niet tevreden met de vooruitgang.
Op Techiya's kamer liggen allemaal troepjes die of in de kast horen of in de nieuwe babykamer.
Op onze kamer ligt al een paar dagen een wasmand met opgevouwen schone kleding wat in de kasten gelegd moet worden.
En dan zal ik het maar niet hebben over het kastje in de gang. Alhoewel achter de deurtjes gaat het wel, maar dat laatje.

Ik denk dat ik mezelf nu maar weer eens aanpak en na wat drinken en een koekje genuttigd te hebben met Anouk en Techiya maar eens goed aan de slag ga.

Wish me luck...

Kadootje

Heb Daan een kadootje gegeven. Een uitje met mij (hihi) naar Trijntje Oosterhuis in Almelooo.
We kwamen de zaal binnen en slik...geen band..maar twee krukjes en drie gitaren.
Trijntje klonk live super en gelukkig was de gitarist geweldig. Toen de Zuid-Amerikaan er een mooi baslijntje in gooide wist ik dat het goed zat. Mijn man genoot, dus ik ook.

Babykamer

Vandaag hebben we onze rommel/logeerkamer leeggehaald. Pffffff....En de meubeltjes, commode, kast en ledikantje, in elkaar gezet en geplaatst. Nu zijn we moe maar voldaan. Gaan lekker met z'n tweetjes warme choco drinken.

Medelijden met God...?....

Sinds lange tijd zat ik weer eens alleen in de auto. In mijn vrijgezelle jaren crosste ik altijd overal naar toe. Eigenlijk rijden we nog steeds overal naar toe met ons sterretje (starlett). Voor velen misschien een oud bakkie, voor ons een kostbaar karretje die trouw zijn dienst doet.

Drie kwartier rijden. Drie kwartier mijn gedachten kunnen laten gaan. Heerlijk.

Toen moest ik denken aan een apart verhaal wat ik laatst hoorde. Een man die al twintig jaar lang op homo-onmoetingsplekken komt. Een getrouwde (25 jaar) man, twee kinderen. Een dubbelleven. Na twintig jaar vertelde hij de waarheid aan zijn vrouw, omdat hij besmet raakte met hiv/aids. Zijn vrouw's onverwachte reactie was; We komen er wel uit. Uiteindelijk zijn ze toch gescheiden.

Dit schokte mij enorm toen ik het hoorde. Natuurlijk had ik weleens gehoord van de plekken langs de snelweg, maar eigenlijk beschouwde ik het meer als een term. Zo'n dubbelleven leidden...hoe is het mogelijk...

God ziet het allemaal. Zoveel ellende waar ik (gelukkig) geen weet van heb, maar God doorgrond alles. Vreselijk om God te zijn...Nooit zo sterk op deze manier dit gevoel gehad, maar ik had het met God te doen. Het was een beetje een raar gevoel. Een soort medelijden met God. De mensheid waar Hij zoveel van houdt...

Ik hoop zo dat mijn leven een aangename geur voor God is. Dat ik Hem vreugde breng...
Gods hart blij maken...een kinderlijke zinnetje die ik jaren geleden geleerd heb, maar wat regelmatig mijn gebed is. Dit lied is één van mijn favouriete liederen, na de overdenking vanmorgen nog meer:

Laat mijn leven tot eer zijn van Uw naam

Dat mijn leven U eert en niet beschaamd

Maak mij vol van Uw kracht

Opdat ik elke dag

Tot Uw glorie en eer leven mag,

Deborah

iiiieeeehh gemus

Gods stem verstaan

Dit is één van mijn favouriete onderwerpen om over te spreken. Vorige week werd ik gevraagd om aanstaande zondag voor kinderen van groep 5 - 8 hierover te spreken.
Ik heb eigenlijk meteen "ja" gezegd. Mijn gedachte was als het voor volwassen kan, voor jongeren, voor tieners, dan moet het ook voor kinderen kunnen. Het leuke van deze les is dat je daar een stukje praktijk aanplakt wat heel spannend is. Want je kunt leuk spreken over dat God tot ons spreekt, maar het beste is natuurlijk dat je luisteraar het zelf ontdekt. Dus we vragen dan; Heer, wat wilt u tegen ons zeggen.

Toen ik een aantal maanden geleden dit bij een tienergroep deed, kwam na de les een tiener naar me toe. Hij zei: dit moet wel God tegen me zeggen, want dat kan ik echt niet zelf bedenken.

Je kunt niet over troost spreken als je nooit troost nodig hebt gehad. Je kunt niet over vreugde spreken als je zelf nooit vreugde ervaart. Dat was dus een worsteling de afgelopen dagen versta ik zelf Gods stem. Hoogmoedig als ik volmondig ja zeg??? Weet je het blijft leren, oefenen...werken aan mijn relatie met Hem...Soms begrijp ik ook helemaal niet wat Daniël tegen me zegt, dan denk ik erover, praat nog eens met hem. Dus niet zo gek toch, om te leren luisteren.

Het blijft een beetje apart...God praat met ons
Het blijft een uitdaging...om te verstaan wat God tegen ons zegt
Het blijft waarheid...Hij is!

p.s. hoe het nu met me gaat. Het gaat goed. De storm is helemaal voorbij.

Gezond

Eigenlijk ben ik nooit ziek. Ik wist altijd wel dat ik daar heel dankbaar moet zijn. Verschillende mensen in mijn nabije omgeving kampen met een chronische ziekte, heel naar.

Woensdagochtend word ik om ongeveer 5.30 uur wakker met een gebonk in mijn hoofd. Ik weet niet wat me overkomt. Zal wel wegzakken. Rustig blijven liggen, ogen dicht doen en slapen.
Na een half uur woelen gaat de wekker van Daniël. Het bonken blijft.

Gelukkig komt Daniel die dag vroeg naar huis om voor Techiya te zorgen. Want het lijkt wel alsof mijn hart zich heeft verplaatst naar mijn hoofd. Ik kan geen manier vinden om wat verlichting te krijgen in mijn hoofd. De spieren in mijn nek en schouders zijn ook helemaal verstijfd.

De volgende ochtend voel ik me beter. Heerlijk gewoon weer de normale dingetjes doen. Helaas te vroeg gejuicht. Het begint weer van voor af aan. Van de dokter mag ik zes paracetamol per dag innemen. Ik probeer het wat uit te stellen, maar neem dan toch graag gebruik van de pijnstillers. Wat pijnlijk is het. Daniel kookt wat, ik ruik het en ren gauw naar de toilet.

Voordat ik ga slapen masseert Daniel me en wordt mijn rug goed ingewreven met vicks. Twee paracetomolletjes slik ik naar binnen en val in een diepe slaap.

Vanochtend de hoofdpijn weg...
Eerlijk gezegd vind ik mezelf geen watje (haha...), maar ik heb echt een paar traantjes gelaten omdat ik gewoon niet wist wat ik aan de pijn kan doen. Deed me een beetje denken aan weeën, maarja van weeën weet je dat het helpt om je kindje geboren te doen worden. Waar die hoofdpijn nou goed voor was.

Wat ik wil zeggen met dit verhaal. Eigenlijk zoiets van dat ik respect heb voor Didi, Marieke, mijn mams, Ruth en anderen die kampen met regelmatige pijn in hun lichaam en naar mijn idee toch zo sterk in het leven staan.

Is de storm voorbij?

Het gaat beter. De rust keert langszaam terug. Het advies luidt nog wel om alert te blijven, om voorbereid te zijn, want het rommelt nog in de lucht.

Na jaren en jaren moet ik andere keuzes maken. Nu gaan die keuzes tegen mijn gevoel in, maar ik moet wel anders zal de storm me omver werpen.

Voor de mensen die niet zo van deze slechtweerberichtgeving houden. Zoals vandaag regen en zonneschijn regelmatig samengingen, wat mooie regenbogen opleverde, zijn er ook wel zonnestralen in deze dagen.

* zo uit het niets zei mijn jongste oppaskindje Anouk heel serieus; Deborah ik hou zo van jou.

* vandaag naar de verloskundige geweest. De baby maakt het heel goed.

* bemoedigingen en gebeden van lieve vrienden. Tnx!!

* ik krijg zomaar een etentje aangeboden. As. vrijdag ga ik met mijn lieve vriendin lekker uiteten.

* Techiya en ik liggen regelmatig samen in een deuk. Zo grappig. Ik lach om haar en zij lacht dan nog harder omdat ik moet lachen, daar moet ik dan weer om lachen.

* Daan is echt een lieve schat. Hij beschermt me, steunt me, heeft me lief.

* Ja, de Heer leert me idd. om weer sterker te worden. Ik leer weer een heleboel. Op onverwachtse momenten gaf de Heer me zonnestralen...

Storm

Wat schrijf ik als het even niet zo lekker gaat?? Wetende dat allerlei mensen dit lezen.

Soms denk ik dat je pas over de stormen in je leven pas mag vertellen als het voorbij is. Mensen ik bevind me in een storm!!

Ik weet dat ik mezelf zou kunnen bemoedigen dat Jezus de Rots is in elke storm, dat Hij mijn Anker is, dat Hij mijn schuilplaats is.
Ik weet dat ik mezelf moed zou kunnen inspreken met spreuken als, na regen komt zonneschijn.
Ik ken de texten...

Ik ben nu in een storm. Het is drijfnat, ijskoud, heel wiebelig....

Spijkerrokje

Even voor tante Tia...twee fotootjes in mijn hippe spijkerrok. Hopelijk tot gauw tante Tia!

Een ramp?!?

Even wat op de blog zetten dacht ik gister rond 13.00 uur. Geen stroom...grrr...even kijken de meterkast en alle "dingetjes" gewoon weer omhoog doen. Het lukte niet, dus dan bellen we gewoon even de man des huizen. Grr...netwerkbezet!?!?

Na een half uur nog geen stroom, nog geen verbinding. Toen begon het toch wel een beetje te kriebelen in mijn maag. Er is toch geen ramp gebeurd ofzoiets. Ik had geen mogelijkheid om daar achter te komen op dat moment. Want ook de buren hadden geen stroom. 9/11, de vuurwerkramp schoten door mijn gedachten.

Wat zal ik gaan doen:

Dan maar even wat strijken - kan niet geen stroom

Voor ik het vergeet even batterijen opladen - geen stroom

Techiya gaf aan dat ze graag muziek wilde luisteren - geen stroom

Even wat melk voor Techiya opwaren in de magnetron - geen stroom

Eindelijk contact met Daniel. Half Almelo had geen stroom, iets mis bij de centrale. Gelukkig geen ramp...Twee uur later denderde muziek uit de boxen van de buren. Normaal irriteert het me een beetje dat ze zo hard muziek draaien en Techiya op bed ligt, dit keer betekende dat goed nieuws. Stroom.

Toch maar een radiootje op batterijtjes kopen,

stel je voor...

Herfst...herfst...(deel II)

De eerste mooie vondst, rode paddestoel met witte stippen, was trouwens niet eens in het bos zelf. Eerst nog over de Tukkersdijk. Langs de kant van het fietspad zagen we nog meer paddestoelen. Uiteindelijk hebben heel wat soorten paddestoelen gezien.

Herfst...herfst...

Vanmorgen kregen we een leuk idee: Mooie bladeren zoeken in het bos! Emmer, schep, een bal, drinken en koekjes mee. Onze eerste ontdekking was een mooie paddestoel. Precies zo een als uit het liedje van kabouter Spillebeen; rood met witte stippen!

p.s.: vanavond of morgen plaatsen we nog een paar mooie plaatjes van onze boswandeling. Groetjes van Anouk, Techiya en Deborah

Eventjes

Eventjes had ze een echt staartje. Het stond leuk. Ze voelde aan haar haar en trok het elastiekje eruit. Jammer. Wel schattig he...

Ik ben niet liehieeffffff

Heb vandaag mijn meissie een pets op haar billen gegegeven. Ze schrok en moest heel hard huilen.

Heb haar vandaag een enorme driftbui bezorgd. We waren in de sportzaal. Zij wilde nog een mega trap beklimmen, ik wilde graaaag naar huis.

Heb mijn man weer een te bijdehand opmerking gegeven, voordat hij wegging. Hij had totaal geen zin om weg te gaan, was moe en hongerig. Door mij ook chagerijnig.

Gelukkig is het morgen een nieuwe dag...nieuwe kansen...Misschien heeft het boek wat ik nu lees ook nog tips: "De fascinerende vrouw".

Wat ik 10 jaar geleden niet had kunnen bedenken....

Rond 6 september 1997 had ik voor het eerst een gesprekje met mijn moeder over mijn "echte vader". Voordat ik bij mijn moeder was, oefende ik de openingszin telkens. Mama, wat gebeurde er twintig jaar geleden rond deze tijd?

Onlangs werd ik dertig. Een toch wel belangrijke gebeurtenis vind plaats; Mijn pleegvader, pleegzussen en aanhang ontmoeten mijn "echte vader" en zijn lieve vrouw. Het was heel gezellig. Zo gewoon eigenlijk, maar ook héél bijzonder.

Toegeven

Toegeven = concessies doen, een veer moeten laten, inschikken, water bij de wijn doen (VanDale)

ik: "Techiya nog ééén hap...."
Techiya met haar geinige intonatie: "Nee..."
ik, iets geïrriteerd na een paar herhalingen: "Techiya, jawel happen!!!"
Techiya: "Nee...(en draait haar hoofd weg)"
ik: "Dan niet..."

En zo gaat het meerdere malen per dag op allerlei gebied.

Maar ook heb ik na maandenlang vol te hebben gehouden, moet inschikken. De computer staat dan toch beneden. We hadden een computer/logeer/rommelkamer, maar dat moet een mooi babykamertje worden. Dus eerst had ik bedacht om de computer dan op onze slaapkamer te zetten, maar daar moet de eerste maanden van ons tweede kindje, zijn of haar wiegje staan.
Dus nu zit ik beneden. Eigenlijk ook wel weer gezellig hoor.

Nu nog uitvinden wanneer wel of niet ik een veer moet laten (ik ken deze uitdrukking eerlijk gezegd niet, weet dus ook niet of ik um zo goed gebruik).

Een maand

Wat er het afgelopen maand allemaal is gebeurd?

- ben oppasmama geworden van drie kinderen

- heb een schoonmaakbaantje 1dag in de week

- ben dertig geworden!!!

- ons meisje kan al een heleboel woordjes zeggen; neus, oor, oog, banaan, appel, ik ook, woef (is hondje natuurlijk), boe (koe), boven. Al deze woordjes met haar eigen unieke uitspraak. Heel leuk!! Oja, en ze kan ook Daniel zeggen.

- ons meisje begrijpt al een heleboel. Naar boven, in bad, t.v. kijken, naar buiten, eten, bidden (vouwt ze haar handjes). Misschien is dit alles voor jou heel gewoon, maar voor mij zoooo bijzonder!!

- Daniel is van baan veranderd. Nog in training bij de kpn. Vandaag moet hij z'n laatste toets maken en dan mag hij aan de slag.

- Enn!! Voor degene die het nog niet weten. We zijn zwanger van ons tweede kindje. De 27e hebben we onze tweede controlle alweer. Begin maand is de uitgerekende datum.

- Dit alles is wat me nu te binnen schiet. Nu ik m'n draai weer heb gevonden, zal ik denk ik weer meer bloggen. Denk ik...

WHAHAHA...

"Boor, die man...als hij in het engels zingt. Mooooi!
Ik kreeg er gewoon kippevel van en tranen in mijn oren..."

Ik kijk hem aan en denk: Wat zegt ie nou...in mijn OREN...
WHAHAHAHAHAHAAAAAAAAAAAAAHHAAAHAHAAAAA!!!

Hij kijkt me bedenkelijk aan, schudt zijn hoofd en samen liggen we tijd lang in een deuk...

"Heee...wat zie ik daar bij je oor? Een traan??"

Bent u...

Een vraaggesprek met drie buurjongetjes verderop...

Bent u turks? Nee.
Bent u marokaans? Nee.
Bent u aramees? Nee.
Bent u syrisch? Nee.
Bent u irakees? Nee.
Oh...wat dan? Nederlands-Moluks.
Oh...

Bent u katholiek? Nee.
Bent u moslim? Nee.
Oh...wat dan? Christen.
Oh...

doei!!

Afwas

Als de afwas toch eens af was, dan was de afwas af.

Techiya samen met Opa Hans

Techiya vond het maar wat leuk om te logeren bij opa Hans en oma Pauline.

Ze had de tijd van haar leven al die verwennerij.

Lofjoe opa Hans en oma Pauline!!!

Vakantie gehad

Het was dit jaar een geinige vakantie.

Dagje Amsterdam * Weekendje Maastricht * Dagje Dierentuin * Fietsen door Almelo * Kinderboerderij * Verjaardag Daan - 30!!!! * Weekendje Badhoevedorp (klap op de vuurpijl)

Was leuk!!

Kinderboerderij












3 landen punt

Techiya met oma Pauline - Weekendje Badhoevedorp

Marcus Miller

Het was de mooiste avond van zijn leven.

Droom afstrepen

foto uit archief 2002 (ongeveer)

Na al die jaren van trouw fan zijn. Telkens weer een nieuw uitgebrachte cd toevoegen aan zijn collectie. Zal Daniel één van zijn grote "basvoorbeelden" ontmoeten. Marcus Miller!!!!

Gisteren ontvang hij een smsje: Als je meewilt, krijg je van mijn een toegangskaartje. Zijn antwoord was: Moet even met mijn vrouw overleggen.

Och die lieve skat. Zoiets overleg je toch niet, dan zeg je gewoon jah ik wil!! BEDANKT!!!

Misschien wordt ik gezien als de vrouw met de dikke duim, waaronder hij geen kant op kan. Want ik werd door de gulle gever bedankt dat Daniel mee mocht. Tuurlijk dacht ik....

MMM...of ben ik toch...

Maargoed, deze post moest dus vertellen dat Daniel weer iets van zijn dromenlijst kan afstrepen.

Buurjongen Sjonnie

Bung (grote broer) Sjonnie geeft Techiya haar avondeten

Techiya update

op...opa...open... woordjes van nu.

favouriete activiteiten nu; op de bank klimmen. op de bank heen en weer rennen. op de loopwagen zitten of staan (!), bellen, met de little people bus spelen, in de zandbak spelen.

nieuwe ontdekking; ik zit niet goed vast in de kinderstoel, dus als ik niet meer stil wil zitten bij het eten, dan kan ik staan.

nieuwe heldere nonverbale communicatie; bij de voordeur staan en zielig huilen = ik wil naar buiten, klimmen op de kinderwagen = ik wil erin zitten en jij moet me duwen, schoenen pakken bij haar voet neerleggen = ik wil graag schoenen aan, bij ons bed staan en armen in de lucht = til mij op bed ik wil op bed spelen, rennen, vallen enz.

nieuwe look; heleboel krullen, twee kiezen

Weg met die troep

Een tijdje terug heb ik dit boek gelezen.

Nu ben ik helaas alleen met vlagen heel netjes. Ik loop net ons logeerkamertje binnen en zie weer allerlei dingetjes liggen die er niet horen. Op bed ligt bijvoorbeeld de oplader van mijn mobiel, de kinderbijbel van Techiya, een spuitbus tegen muggen (dat is weer een verhaal apart), nog wat wasgoed wat opgevouwen moet worden, een pak luiers van een klein nichtje die hier heeft gelogeerd en dat pak is vergeten, hoesje van een telefoon van iemand die het hier is vergeten (ik ben dus niet de enige die zo vergeetachtig kan zijn) en zo kan ik nog even doorgaan met opnoemen van spullen die of geen eigen plek hebben of niet teruggelegd zijn op hun plek.

Een paar uitspraken van de schrijfster heb ik overgeschreven op een a4 tje en in de w.c. gehangen. Dat was niet zo'n goed idee, want Daniel en een gast dachten dat ik dat a4 tje voor hun had opgehangen en dat was echt niet zo. Echt waar...Het was echt om mezelf aan bepaalde principes te herinneren. Echt!!!

Een daarvan is; Leg de rommel jouw wil. Uiteindelijk heerst de rommel niet over jou, maar heb jij de rommel in de hand.

Daar wil ik dus naar toe. Dat IK HEERS over die rotzooi in mijn huis!!!

Beneden lukt het trouwens al aardig. Meestal heb ik aanrecht leeg, gasfornuis schoon enz..enz.. Nu de bovenverdieping nog!! En m'n auto...(die trouwens weer een beetje stuk is. Volgens mijn zwager en zijn auto freak vriend een kleinigheid. Hun mening helpt me om de auto nog te houden, want je begrijpt natuurlijk wel, dat mijn vertrouwen in mijn wonderauto flink geknakt is de laatste maanden.).

************************************************************************************
Weg met die troep! (van Donna Smallin)


We hebben ze allemaal in onze kenissenkring: mensen bij het thuis steeds een bende is. Voor al deze onverbeterlijke rommelkonten biedt dit boekje, vol simpele en praktische tips om rommel uit te bannen, uitkomst. Wie wil ontsnappen aan de chaos van zijn of haar rommelige bestaan kan met Donna Smallins zevenstappen plan prima uit de voeten:

1 Beoordeel je situatie (durf de waarheid onder ogen te zien).

2 Plan je succes (pep jezelf en je huisgenoten op).

3 Maak je last lichter (weg met die troep).

4 Organiseer je omgeving (alles heeft zijn eigen plekje)

5 Knap rommelige plekken op (stem je woning en je spullen af op het leven dat je wilt leiden).

6 Gebruik systemen om het leven simpel te houden (werk slimmer, niet harder).

7 Ban rommel voor altijd uit je leven (eindelijk tijd om dingen te doen die je leuk vind).

Begin vandaag en houd het vol. En wees geduldig: het is de moeite waard!

Euro 9,90isbn 97890 6834 181 2 / NUR 740

Iedereen is welkom!!!

Verklaar Moslims de Vrede

Boek aan het lezen; "Verklaar Moslims de Vrede" van Christine A. Mallouhi

Hiep Hiep Hoera!

Tia (rechts) is jarig!!! 29 haar!!!

Mijn lief vriendinnetje. Volgend jaar zijn we 30 jaar maatjes.
Ja, we lagen samen in de box.

We liepen vroeger samen naar school. Van bung Jack moest Tia aan de binnenkant lopen en ik aan de buitenkant, want ik was ouder. Aan de buitenkant langs de straat was immers gevaarlijk.

Is Tia thuis? Bijna elke dag bijelkaar over de vloer. De een de ander helpen met klusjes die we moesten doen. Ik Tia helpen met afdrogen. Tia mij helpen met de tuin harken en de stoep vegen.

Gadverdamme. Toen kreeg Tia voor het eerst op haar donder van haar papa-anie (peetvader), mijn pleegvader. Hij vond dat een grof woord. Oeps, daar schrokken we haar van.

Gezellig logeren bij elkaar. En toen kreeg Tia voor het eerst op haar donder van haar mama-anie, mijn pleegmoeder tante Mandy. We waren samen met Didi te lang aan het giechelen en gillen. Tante Mandy stormde naar boven om ons streng te vermanen, Didi en ik kreeg een kleine tik. We moesten ons best doen om ons lachen in te houden. De deur ging weer dicht, we waren met z'n drietjes en proestten het uit. Tia keek wat pijnlijk. Ja, jullie kregen een tik, maar ze stond wel op mijn voet.

Samen met de bus naar school in Almelo. Samen in 1995 (volgens mij) voor het eerst blijven zitten. Tia bleef zitten in de eerste van de meao, ik in de tweede. Sindsdien allebei goed ons best gedaan, diplomaatje gehaald en aan de slag gegaan.

Elkaar getroost. Beide een belangrijke vrouw in ons leven verloren, onze lieve tante Mandy (mijn pleegmoeder - 1999) en tante Mary (Tia haar moeder - 2002). Te vroeg, veelste vroeg. Wat missen we onze strenge, lieve, gezellige, zorgzame moeders.

Gehuild, gelachen, geruzied, genoten, ons verveeld, gefietst, gestapt, geholpen, gelogeerd, gepraat, gezwommen (en bijna verdronken)...

En toen gingen we werken. Ieder zo meer haar eigen weg. Veel om naar terug te kijken, een hele hoop om naar uit te kijken. We blijven verbonden met elkaar. Tia is één van die personen voor mij; Een vriendin voor het leven!

Klaagmuur

Pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

De dag begon eigenlijk heel goed. Gelukkig ín de auto door de regen naar de kerk. Kerkdienst was echt super vond ik. Naar huis. Gezellig eten met kaka Charly en manlief. Hele poos nagetafeld. Maar toen!!!

Toen gingen de mannen weg. Daan was een paar dagen ziek, dus ik gunde het hem van harte om even "uit" te gaan. Nieuwe snufjes bij ka Charly uitproberen, filmpjes kijken en dan nog even naar een vet jazz concert. Ja, ik gunde het hem, maar was ook 'kats' jaloers. Wilde ook wel even de WII (hoe schrijf je dat..de wie van nintendo..jeweetwel) uitproberen, veel overgehoord. Enja, dat gratis super concert met bekende goede jazz muzikanten en het bekende metropol (hoe schrijf je dat) orkest (jeweetwel).

Niet bij de pakken neerzitten, dacht ik toen de mannen uit zicht waren. Ik moest nog een dans voorbereiden voor een vrouwendag 9 juni. Ik heb zo half toegezegd, want heb geen inspratie in dit seizoen van mijn leven voor nieuwe stukken. Degene die me gevraagd had geloof dat de Heer me wel wat zou geven. Kee, dan zoek ik de Heer wel en ga aan de slag. Bid en werk toh!

Achter de pc. allerlei liedjes gedownload. Niet één gevonden. Toen afgedwaald naar blogs van vrienden, van de blogs naar mijn hotmail, van mijn hotmail naar hyves. En daar ben ik te lang blijven hangen, dat ik er nu helemaal gaar van ben. Alle krabbels van allerlei mensen lezen. Nieuwsgierigheid. Hoezo tijdverspilling. Toen aangestoken door de krabbels van anderen aan anderen, dus ook maar zelf even gaan krabbelen. Das wel leuk, want dan krijg je ook weer krabbels terug.

Maar goed, nu ben ik mopperend in een selfpity party verzeild geraakt...o..o..o..wat ben ik zielig!

Heb een super lieve man, die goed voor me zorgt, lief voor me is. Ik heb de knapste dochter : ) van de hele wereld, gezond en gezellig. Lieve familie, leuke vrienden, goede kerk. Ik heb een huis, autootje...En een God die onvoorwaardelijk van me houdt, die genadig, barmhartig en geduldig is voor en met me. Dit laatste schrijvende, komt dit lied in me op:

Who am I that You are mindful of me

That You hear me when I call

Is it true that You are thinking of me

How You love me it's amazing

God Almighty, Lord of Glory

You have called me friend

He calls me friend

Nijijijijijntje, lief klein konijntje...

Tijdje geleden alweer van lieve vrienden een heel mooi kinderstoeltje voor op de fiets gekregen. Techiya en ik genieten nu van onze fietstochtjes. Maar als ik dan naar bijvoorbeeld de markt wilde dan moest ik ons lief meisje dragen of zelf laten lopen. Beide heel leuk en gezellig, niet altijd even praktisch.

Dus ik weer op zoek op marktplaats naar een buggy. Zie ik een geinig nijntje buggy voor bijna niks. Issie niet leuk?

Gisteravond opgehaald, vanmorgen natuurlijk Techiya erin gezet. Al zingend en wijzend naar het nijntje afbeelding:
Nijijijntje, lief klein konijntje. Nijijijijntje, schattig konijntje. Nijijijijntje ...enz...

Dat was niet zo slim. Nu wil ze achterste voren in de knalrode buggy.

Gesloten deur

De deur naar het mooie baantje is gesloten.

Vanochtend natuurlijk meteen mail gecheckt om te kijken of er een reactie was op mijn sollicitatiebrief. En ja...Een mail met de mededeling dat de max. reistijd naar het kantoor 30 minuten mag zijn voor coördinatoren of ik door wil gaan met de sollicitatie, aangezien mijn reistijd 1 uur zal zijn. Nou nee...ik wil voorlopig niet verhuizen.

Wie weet zijn er nog een paar andere deuren om te proberen, als die niet opengaan. Dan sluit ik het hoofdstuk: Wel of niet werken...

Spannend

Lieve mensen,
Ik moet dit toch even met jullie delen. Een minuut geleden heb ik met een bibberend vingertje op "verzend" gedrukt. Ik heb een sollicitatie brief + c.v. gemaild...owwwwwww spannend...

Telkens bleef de twijfel; wel of niet werken. Omdat deze baan me echt super lijkt heb ik erop gesolliciteerd. Ik ben benieuwd of ik vrede in mijn hart krijg over de beslissing om toch te gaan werken.

Misschien is mijn sollicitatie avontuur morgen alweer voorbij...

Kiek'n wat woardt. ; )

Soms

Moe, wordt ik soms van slechte berichten.
Verdrietig soms, van nare situaties.
Bedrukt soms, van onbegrijpelijke omstandigheden.

Jes 41:30
2 Thess 2:17
Math 11:30

Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle woord, dat uit de mond Gods gaat

Als een hert dat verlangt naar water, zo verlangt mijn ziel naar U

U alleen kunt mijn hart vervullen mijn aanbidding is voor U

U alleen bent mijn kracht, mijn schild

Aan U alleen geef ik mij geheel

U alleen kunt mijn hart vervullen mijn aanbidding is voor U

Als ik later groot ben

Na een verjaardag in Gouda rijden we richting Vaassen. Ik rijd. Achter mij vindt een interessant gesprek plaats.

Neefje: Ik wil dominee of profeet worden
Daan: Zo
Neefje: Als ik later in de hemel kom, dan vraag ik aan God of ik profeet mag worden.
Daan: Maar je kan ook op aarde wel profeet worden.
Neefje: Oh...
Neefje: Weet je wat mijn hobby is?
Daan: Nee
Neefje: Over God vertellen aan mensen.
Daan: En dat doe je nu al
Neefje: Ja, aan ..... (heel verhaal)

En toen volgde een heel gesprek tussen de twee neven over het verstaan van Gods stem.
De neven besloten om het meteen in praktijk te brengen.

Onze wandelende 1 jarige mag een klasje hoger. Bijna elke zondag gaat Techiya naar de babygroep van onze kerk. Afgelopen zondag mocht ze voor het eerst naar de dreumesgroep.

Dat vonden papa en mama toch wel even een spannend moment.

Vandaag even geprobeerd of mijn krullen in een elastiekje willen.

Houden of wegdoen

Tja..ons autootje heeft heeeeeeeel wat kilometertjes afgelegd. Een paar keer per jaar vragen wij ons af: Houden of wegdoen.
Vlak voor de apk vragen we ons dat natuurlijk af, maar ook als zich weer eens mankement voordoet.

Dit maal ligt de knalpijp eraf. Vadertjelief, Henk, heeft zonet even gekeken en kwam tot de conclusie dat ie de knalpijp wel even vast last.
Even aanstippen en dan kan je netjes de laslijn (ofzoiets) maken. Nou gaat u uw gang zou ik zeggen.

Dus het wordt: houden??

Happenings

• De waterpokken zijn bijna verdwenen. Vooral op Techiya haar buik zijn veel littekens te zien. Hier en daar zit nog een korstje.

• Techiya kan sinds eergisteren ook achteruit stappen. Het lijkt alsof ze danst. Heel grappig.


• Ik heb nog geen snoertje opgehaald. Dus nog geen foto's van haar eerste verjaardag te zien.


• Jammer dat het regent kan Techiya haar zandbak nog niet uitproberen.


• Ben gisteren wel door de regen met haar op de fiets gegaan. Gelukkig is ze niet verkouden.


• Ik ging even iemand helpen bij haar thuis, kon niet met de auto, de uitlaat is gebroken.


• Twijfel of we de auto nog houden of wegdoen.


• Gelukkig regent het, kunnen onze zelf geplante gladiolen lekker groeien.


• Heb interessant boek gelezen: De opwekking die wij nodig hebben. Gaat over opwekking door de Heilige Geest. Mensen kwamen "spontaan" tot bekering...beleden zonden en zagen in dat ze verloren zijn zonder Jezus. Heftig boek.


• Ons overbuur jongen ging zondag mee naar kerk. Hij stelde allerlei vragen. Ik vond het moeilijk om duidelijke antwoorden te geven.


• Aan het begin van de dienst vroeg hij: "Komt Jezus straks?"


• Ik antwoordde: Hij is er al. Hij woont in je hart... (klinkt natuurlijk vaag voor iemand die niet gelooft)


• Onder de zangdienst riep hij opeens: "Wanneer komt Jezus nou?!!"


• Mensen voor ons schrokken nogal of vonden het kostelijk. Ze draaiden zich 180 graden om.


• In dezelfde dienst werd een jongeman gedoopt. De voorganger vertelde dat de jongeman zijn leven aflegde voor God en in nieuwheid des leven opstaat uit het water. Onze buurjongen vroeg zich af of de jongeman ter plekke dood zou gaan.


• Ik antwoordde: Nee, hij laat zich dopen...hij gaat zo in het water...(weer zo'n vaag antwoord voor de 7 jarige, die voor het eerst van zijn leven in een kerk komt.)


• Mijn buurjongen verbaasd: Uh...mag hij hier gewoon even zwemmen?


• Ik hoopte maar dat de kinderdienst wat meer duidelijkheid kon scheppen, dan mijn vage antwoorden.


• Ondanks alle nieuwigheid vond hij het best leuk en wil nog wel eens mee.

Tjah en zou gaan de dagen voorbij en maken we van alles mee...en houden verschillende dingen ons bezig...

Verslag

Ja, tante Ruth HdlB. er komt nog een verslagje van Techiya haar eerste verjaardag. We zijn nog ontzettend aan het nagenieten ; ) Eerlijk gezegd moet ik ook nog steeds het snoertje van de digi bij tante Didi ophalen.

Techiya is super verwend en heeft leuke felicitatie kaarten gehad. Allemaal bedankt!!!

Hieronder nog even een "overview" van de afgelopen 12 maanden.

1 mei 2006

Techiya twee weken oud

Samen gapen...

Techiya drie weken oud

Techiya vier weken oud

29 Juni 2006

Ai..ai..ai...Eerste prikje.

28 Juli 2006

In dromenland.

15 Augustus 2006

Techiya en haar oom Ahmad

17 September 2006

7 Oktober 2006

Techiya's eerste fruithapje op de verjaardag van oma Mieke.

Peer..mmmm...