Buurjongen Sjonnie

Bung (grote broer) Sjonnie geeft Techiya haar avondeten

Techiya update

op...opa...open... woordjes van nu.

favouriete activiteiten nu; op de bank klimmen. op de bank heen en weer rennen. op de loopwagen zitten of staan (!), bellen, met de little people bus spelen, in de zandbak spelen.

nieuwe ontdekking; ik zit niet goed vast in de kinderstoel, dus als ik niet meer stil wil zitten bij het eten, dan kan ik staan.

nieuwe heldere nonverbale communicatie; bij de voordeur staan en zielig huilen = ik wil naar buiten, klimmen op de kinderwagen = ik wil erin zitten en jij moet me duwen, schoenen pakken bij haar voet neerleggen = ik wil graag schoenen aan, bij ons bed staan en armen in de lucht = til mij op bed ik wil op bed spelen, rennen, vallen enz.

nieuwe look; heleboel krullen, twee kiezen

Weg met die troep

Een tijdje terug heb ik dit boek gelezen.

Nu ben ik helaas alleen met vlagen heel netjes. Ik loop net ons logeerkamertje binnen en zie weer allerlei dingetjes liggen die er niet horen. Op bed ligt bijvoorbeeld de oplader van mijn mobiel, de kinderbijbel van Techiya, een spuitbus tegen muggen (dat is weer een verhaal apart), nog wat wasgoed wat opgevouwen moet worden, een pak luiers van een klein nichtje die hier heeft gelogeerd en dat pak is vergeten, hoesje van een telefoon van iemand die het hier is vergeten (ik ben dus niet de enige die zo vergeetachtig kan zijn) en zo kan ik nog even doorgaan met opnoemen van spullen die of geen eigen plek hebben of niet teruggelegd zijn op hun plek.

Een paar uitspraken van de schrijfster heb ik overgeschreven op een a4 tje en in de w.c. gehangen. Dat was niet zo'n goed idee, want Daniel en een gast dachten dat ik dat a4 tje voor hun had opgehangen en dat was echt niet zo. Echt waar...Het was echt om mezelf aan bepaalde principes te herinneren. Echt!!!

Een daarvan is; Leg de rommel jouw wil. Uiteindelijk heerst de rommel niet over jou, maar heb jij de rommel in de hand.

Daar wil ik dus naar toe. Dat IK HEERS over die rotzooi in mijn huis!!!

Beneden lukt het trouwens al aardig. Meestal heb ik aanrecht leeg, gasfornuis schoon enz..enz.. Nu de bovenverdieping nog!! En m'n auto...(die trouwens weer een beetje stuk is. Volgens mijn zwager en zijn auto freak vriend een kleinigheid. Hun mening helpt me om de auto nog te houden, want je begrijpt natuurlijk wel, dat mijn vertrouwen in mijn wonderauto flink geknakt is de laatste maanden.).

************************************************************************************
Weg met die troep! (van Donna Smallin)


We hebben ze allemaal in onze kenissenkring: mensen bij het thuis steeds een bende is. Voor al deze onverbeterlijke rommelkonten biedt dit boekje, vol simpele en praktische tips om rommel uit te bannen, uitkomst. Wie wil ontsnappen aan de chaos van zijn of haar rommelige bestaan kan met Donna Smallins zevenstappen plan prima uit de voeten:

1 Beoordeel je situatie (durf de waarheid onder ogen te zien).

2 Plan je succes (pep jezelf en je huisgenoten op).

3 Maak je last lichter (weg met die troep).

4 Organiseer je omgeving (alles heeft zijn eigen plekje)

5 Knap rommelige plekken op (stem je woning en je spullen af op het leven dat je wilt leiden).

6 Gebruik systemen om het leven simpel te houden (werk slimmer, niet harder).

7 Ban rommel voor altijd uit je leven (eindelijk tijd om dingen te doen die je leuk vind).

Begin vandaag en houd het vol. En wees geduldig: het is de moeite waard!

Euro 9,90isbn 97890 6834 181 2 / NUR 740

Iedereen is welkom!!!

Verklaar Moslims de Vrede

Boek aan het lezen; "Verklaar Moslims de Vrede" van Christine A. Mallouhi

Hiep Hiep Hoera!

Tia (rechts) is jarig!!! 29 haar!!!

Mijn lief vriendinnetje. Volgend jaar zijn we 30 jaar maatjes.
Ja, we lagen samen in de box.

We liepen vroeger samen naar school. Van bung Jack moest Tia aan de binnenkant lopen en ik aan de buitenkant, want ik was ouder. Aan de buitenkant langs de straat was immers gevaarlijk.

Is Tia thuis? Bijna elke dag bijelkaar over de vloer. De een de ander helpen met klusjes die we moesten doen. Ik Tia helpen met afdrogen. Tia mij helpen met de tuin harken en de stoep vegen.

Gadverdamme. Toen kreeg Tia voor het eerst op haar donder van haar papa-anie (peetvader), mijn pleegvader. Hij vond dat een grof woord. Oeps, daar schrokken we haar van.

Gezellig logeren bij elkaar. En toen kreeg Tia voor het eerst op haar donder van haar mama-anie, mijn pleegmoeder tante Mandy. We waren samen met Didi te lang aan het giechelen en gillen. Tante Mandy stormde naar boven om ons streng te vermanen, Didi en ik kreeg een kleine tik. We moesten ons best doen om ons lachen in te houden. De deur ging weer dicht, we waren met z'n drietjes en proestten het uit. Tia keek wat pijnlijk. Ja, jullie kregen een tik, maar ze stond wel op mijn voet.

Samen met de bus naar school in Almelo. Samen in 1995 (volgens mij) voor het eerst blijven zitten. Tia bleef zitten in de eerste van de meao, ik in de tweede. Sindsdien allebei goed ons best gedaan, diplomaatje gehaald en aan de slag gegaan.

Elkaar getroost. Beide een belangrijke vrouw in ons leven verloren, onze lieve tante Mandy (mijn pleegmoeder - 1999) en tante Mary (Tia haar moeder - 2002). Te vroeg, veelste vroeg. Wat missen we onze strenge, lieve, gezellige, zorgzame moeders.

Gehuild, gelachen, geruzied, genoten, ons verveeld, gefietst, gestapt, geholpen, gelogeerd, gepraat, gezwommen (en bijna verdronken)...

En toen gingen we werken. Ieder zo meer haar eigen weg. Veel om naar terug te kijken, een hele hoop om naar uit te kijken. We blijven verbonden met elkaar. Tia is één van die personen voor mij; Een vriendin voor het leven!