Lachen of huilen

Regen van zegen

Vandaag wonen we drie weken en een paar dagen op onze nieuwe adres. Ik denk ongeveer twee jaar geleden bad iemand voor mij en ze vertelde dat ze aan een bepaald lied moest denken. Dat regen van zegen over ons zou komen. De afgelopen drie weken heeft het weer aardig geregend.

Wekelijks hoorden we een aantal keer de vraag: Hebben jullie nog wat nodig? Van lieve vrienden mochten we winkelen in de Ikea. Daar mochten we een tv meubel uitkiezen en bijzettafeltjes. Andere vrienden schonken ons hun oude eettafel met stoelen, kacheltjes. Ook de oudbewoonster van ons nieuwe huis, heeft veel bruikbare spullen laten staan, hangen, zitten.

Ik kampte maanden met een onbeantwoord gebed. Natuurlijk kon ik zelf de beslissing ook nemen, zonder te wachten op antwoord van mijn Hemelse Vader, maar ik wilde graag zijn mening, zijn hart, zijn advies horen. Wijze mensen om me heen had ik al geraadpleegd. Mijn vraag was: Heer, moet ik bij Techiya thuisblijven of is het ok om te gaan werken?

Omdat ik nog niet echt antwoord van de Heer had, nam ik me voor niet te gaan werken en voor Techiya te zorgen, tenzij we de eindjes niet meer aan elkaar konden vastknopen. Hier had ik vrede mee, dacht ik. Maar eigenlijk was ik ontzettend teleurgesteld dat ik Gods antwoordde niet verstond. Want we kwamen de afgelopen tijd wel telkens op een punt dat ik dacht; ik moet toch echt een baantje vinden.

Vorige week (pas) op een ochtend vertelde ik God over mijn teleurstelling en dat ik geen geloof meer had, dat Hij mijn vraag zou beantwoordden. Misschien beter gezegd, dat ik zou horen wat Hij tegen mij zou zeggen. Ik had het losgelaten...

Prompt die zelfde dag beld iemand uit onze kerk. Zoek je werk? vroeg hij. Ik stamelde een vaag antwoor:...uhm ja..nou uh..hoezo? Hij zocht iemand voor 13 uur schoonmaakwerk in de week. Het mooiste van alles is dat ik Techiya mee kan nemen. De eerste twee werkdagen liepen voor geen meter. Techiya vond het maar niks dat ik zo druk bezig was, zonder aandacht te krijgen. Huilen, huilen, huilen...Na het werken was ik gefrustreerd en moe. Hoe kon dit nou. God geeft me dit werk, maar dan loopt het helemaal niet goed met Techiya. Of is dit werk niet door God gegeven?

Ik nam me voor me goed voor te bereiden, zodat het ook voor Techiya prettig zou zijn. Campingbedje mee, eigen dekbedje mee, veeeeel speelgoed mee etc. Vrijdag, de derde ging iets beter. Vandaag heeft ze de hele ochtend geslapen. Ik moest haar zelfs wakker maken om weer mee naar huis te gaan.

Hoe het in het vervolg verder zal gaan weet ik niet. Ik verwacht niet dat het nu altijd makkelijk zal verlopen. We zien wel. Ik houd in mijn achterhoofd, dat Techiya prioriteit is...Zij moet zich op haar gemakje voelen. Elke keer als ik ons kasboekje (jaja...) bijwerk, dan spreek ik uit wat in math staat; maakt u zich geen zorgen over de dag van morgen. maakt u zich geen zorgen over wat gij zult eten, drinken, over waarmede u zich zult kleden...

Het baantje was ook een druppel in de regen van zegen, maar ik moest er zelf wel even slim mee omgaan om die druppel ook als zegen te zien werken...

Super Girl All-Star