Babykamer

Vandaag hebben we onze rommel/logeerkamer leeggehaald. Pffffff....En de meubeltjes, commode, kast en ledikantje, in elkaar gezet en geplaatst. Nu zijn we moe maar voldaan. Gaan lekker met z'n tweetjes warme choco drinken.

Medelijden met God...?....

Sinds lange tijd zat ik weer eens alleen in de auto. In mijn vrijgezelle jaren crosste ik altijd overal naar toe. Eigenlijk rijden we nog steeds overal naar toe met ons sterretje (starlett). Voor velen misschien een oud bakkie, voor ons een kostbaar karretje die trouw zijn dienst doet.

Drie kwartier rijden. Drie kwartier mijn gedachten kunnen laten gaan. Heerlijk.

Toen moest ik denken aan een apart verhaal wat ik laatst hoorde. Een man die al twintig jaar lang op homo-onmoetingsplekken komt. Een getrouwde (25 jaar) man, twee kinderen. Een dubbelleven. Na twintig jaar vertelde hij de waarheid aan zijn vrouw, omdat hij besmet raakte met hiv/aids. Zijn vrouw's onverwachte reactie was; We komen er wel uit. Uiteindelijk zijn ze toch gescheiden.

Dit schokte mij enorm toen ik het hoorde. Natuurlijk had ik weleens gehoord van de plekken langs de snelweg, maar eigenlijk beschouwde ik het meer als een term. Zo'n dubbelleven leidden...hoe is het mogelijk...

God ziet het allemaal. Zoveel ellende waar ik (gelukkig) geen weet van heb, maar God doorgrond alles. Vreselijk om God te zijn...Nooit zo sterk op deze manier dit gevoel gehad, maar ik had het met God te doen. Het was een beetje een raar gevoel. Een soort medelijden met God. De mensheid waar Hij zoveel van houdt...

Ik hoop zo dat mijn leven een aangename geur voor God is. Dat ik Hem vreugde breng...
Gods hart blij maken...een kinderlijke zinnetje die ik jaren geleden geleerd heb, maar wat regelmatig mijn gebed is. Dit lied is één van mijn favouriete liederen, na de overdenking vanmorgen nog meer:

Laat mijn leven tot eer zijn van Uw naam

Dat mijn leven U eert en niet beschaamd

Maak mij vol van Uw kracht

Opdat ik elke dag

Tot Uw glorie en eer leven mag,

Deborah

iiiieeeehh gemus

Gods stem verstaan

Dit is één van mijn favouriete onderwerpen om over te spreken. Vorige week werd ik gevraagd om aanstaande zondag voor kinderen van groep 5 - 8 hierover te spreken.
Ik heb eigenlijk meteen "ja" gezegd. Mijn gedachte was als het voor volwassen kan, voor jongeren, voor tieners, dan moet het ook voor kinderen kunnen. Het leuke van deze les is dat je daar een stukje praktijk aanplakt wat heel spannend is. Want je kunt leuk spreken over dat God tot ons spreekt, maar het beste is natuurlijk dat je luisteraar het zelf ontdekt. Dus we vragen dan; Heer, wat wilt u tegen ons zeggen.

Toen ik een aantal maanden geleden dit bij een tienergroep deed, kwam na de les een tiener naar me toe. Hij zei: dit moet wel God tegen me zeggen, want dat kan ik echt niet zelf bedenken.

Je kunt niet over troost spreken als je nooit troost nodig hebt gehad. Je kunt niet over vreugde spreken als je zelf nooit vreugde ervaart. Dat was dus een worsteling de afgelopen dagen versta ik zelf Gods stem. Hoogmoedig als ik volmondig ja zeg??? Weet je het blijft leren, oefenen...werken aan mijn relatie met Hem...Soms begrijp ik ook helemaal niet wat Daniël tegen me zegt, dan denk ik erover, praat nog eens met hem. Dus niet zo gek toch, om te leren luisteren.

Het blijft een beetje apart...God praat met ons
Het blijft een uitdaging...om te verstaan wat God tegen ons zegt
Het blijft waarheid...Hij is!

p.s. hoe het nu met me gaat. Het gaat goed. De storm is helemaal voorbij.

Gezond

Eigenlijk ben ik nooit ziek. Ik wist altijd wel dat ik daar heel dankbaar moet zijn. Verschillende mensen in mijn nabije omgeving kampen met een chronische ziekte, heel naar.

Woensdagochtend word ik om ongeveer 5.30 uur wakker met een gebonk in mijn hoofd. Ik weet niet wat me overkomt. Zal wel wegzakken. Rustig blijven liggen, ogen dicht doen en slapen.
Na een half uur woelen gaat de wekker van Daniël. Het bonken blijft.

Gelukkig komt Daniel die dag vroeg naar huis om voor Techiya te zorgen. Want het lijkt wel alsof mijn hart zich heeft verplaatst naar mijn hoofd. Ik kan geen manier vinden om wat verlichting te krijgen in mijn hoofd. De spieren in mijn nek en schouders zijn ook helemaal verstijfd.

De volgende ochtend voel ik me beter. Heerlijk gewoon weer de normale dingetjes doen. Helaas te vroeg gejuicht. Het begint weer van voor af aan. Van de dokter mag ik zes paracetamol per dag innemen. Ik probeer het wat uit te stellen, maar neem dan toch graag gebruik van de pijnstillers. Wat pijnlijk is het. Daniel kookt wat, ik ruik het en ren gauw naar de toilet.

Voordat ik ga slapen masseert Daniel me en wordt mijn rug goed ingewreven met vicks. Twee paracetomolletjes slik ik naar binnen en val in een diepe slaap.

Vanochtend de hoofdpijn weg...
Eerlijk gezegd vind ik mezelf geen watje (haha...), maar ik heb echt een paar traantjes gelaten omdat ik gewoon niet wist wat ik aan de pijn kan doen. Deed me een beetje denken aan weeën, maarja van weeën weet je dat het helpt om je kindje geboren te doen worden. Waar die hoofdpijn nou goed voor was.

Wat ik wil zeggen met dit verhaal. Eigenlijk zoiets van dat ik respect heb voor Didi, Marieke, mijn mams, Ruth en anderen die kampen met regelmatige pijn in hun lichaam en naar mijn idee toch zo sterk in het leven staan.

Is de storm voorbij?

Het gaat beter. De rust keert langszaam terug. Het advies luidt nog wel om alert te blijven, om voorbereid te zijn, want het rommelt nog in de lucht.

Na jaren en jaren moet ik andere keuzes maken. Nu gaan die keuzes tegen mijn gevoel in, maar ik moet wel anders zal de storm me omver werpen.

Voor de mensen die niet zo van deze slechtweerberichtgeving houden. Zoals vandaag regen en zonneschijn regelmatig samengingen, wat mooie regenbogen opleverde, zijn er ook wel zonnestralen in deze dagen.

* zo uit het niets zei mijn jongste oppaskindje Anouk heel serieus; Deborah ik hou zo van jou.

* vandaag naar de verloskundige geweest. De baby maakt het heel goed.

* bemoedigingen en gebeden van lieve vrienden. Tnx!!

* ik krijg zomaar een etentje aangeboden. As. vrijdag ga ik met mijn lieve vriendin lekker uiteten.

* Techiya en ik liggen regelmatig samen in een deuk. Zo grappig. Ik lach om haar en zij lacht dan nog harder omdat ik moet lachen, daar moet ik dan weer om lachen.

* Daan is echt een lieve schat. Hij beschermt me, steunt me, heeft me lief.

* Ja, de Heer leert me idd. om weer sterker te worden. Ik leer weer een heleboel. Op onverwachtse momenten gaf de Heer me zonnestralen...