Even met Salome op de fiets een boodschapje doen. Nou ik heb het geweten. Ik twijfelde wel stopt ie nou wel of niet. Toch maar door fietsen en BOEM. Daar lagen we op de grond. Slechts wat schrammetjes, blauwe plekken en een pijnlijke arm hielden we eraan over. De schrik zat er wel in bij mij, volgens mij was het voor Salome zomaar een val.
Een van de eerste dingen die in me op kwam toen ik beduusd naar huis liep met de fiets in de hand en Salome in het fietsstoeltje was...weer wat te schrijven op m'n blog. ; )
Bij deze.
No comments:
Post a Comment