Zelf had ze vier kinderen en het niet zo breed. Toch maakte ze een plekje voor mij in haar huis en in haar hart. Ik vond haar streng. Ik vond haar onrechtvaardig. Ik begreep haar niet altijd. Tien jaar geleden hoorde we; "Ik ben ernstig ziek en heb nog een paar jaar te leven." Twee jaar vocht ze tegen kanker in haar lichaam. Soms was daar die angst, zou ik wel rouwen, zou ik haar missen.
Vandaag zou ze 60 geworden zijn....
Wat heeft ze me veel geleerd. Wat was het goed dat ze streng voor me was. Wat was ze eigenlijk toch ook liefdevol. Wat heeft ze goed voor mij en mijn pleegzussen gezorgd.
De eerste maanden na haar sterven was ik in diepe rouw. Wat heb ik haar gemist en mis ik haar op sommige momenten nog. Spijt is er soms in mijn hart. Had ik maar meer open gestaan voor dingen die ze me wilde leren...Had ik haar motivatie voor haar strenge opvoeding meer begrepen. Kon ze me nu zien. Mijn man, mijn twee kindjes. Zou ze trots op me zijn? Zou ze vrucht zien van de dingen die ze me wel heeft geleerd.
Ze is in de hemel...Gelukkig zal ik haar daar weer ontmoeten. Kan ik dan nog zeggen: Bedankt lieve tante Mandy. Ik hou van u.
2 comments:
In Lovin' Memory 4-ever...
Ik heb het elke X ook moeilijk.
Kheb gistern wat gehaald voor op 't graf en ga er vanmiddag naartoe. Ook omdat ze vandaag dan eigenlijk 60 zou worden:(
Lief jou woorden en ze was idd erg streng en ze heeft ons allen heel wat geleerd. Ook ik denk vaak hoe zou ze dit vinden hoe zou ze dat vinden, Hoe zou zij omgegaan zijn met dat ik nu PAH erbij hebt en wat zou ze mij hebben geleerd hoe ermee om te gaan. Zou zij mij op mezelf hebben laten wonen? Of liever bij haar gehouden?
Laatste tijd denk ik bijna elke dag aan haar, waarom ja weet niet. Ik mis haar gwoon ontiegelijk veel.
x
I am really concern with your blog because it is boring. Yeah its boring. I think no one comes in your site. Yeah really boring.
Post a Comment