Jair!

Papa Willem en mama Heidi

GEFELICITEEEERD MET JULLIE ZOON

Mijn conclusie

Tijdens mijn stille tijd (= tijd van bijbel lezen, bidden, zingen, kortom tijd met God) vanmorgen, kwam ik tot de conclusie: God zorgt voor ons.

Een aantal jaren geleden, leerde ik de les: God is goed. Soms vond ik dat zo moeilijk te geloven. Vooral tijdens de Discipelschap Training School die ik deed in 2001. Eén van de leraren vertelde het verhaal van Abraham die zijn zoon Isaak moest offeren. Natuurlijk kende ik het verhaal, al vanaf de basisschool denk ik. Maar tijdens die bewuste les, werd ik opeens boos op God.

Ik had een hele goede baan opgezegd. Mijn familie en vrienden in het oosten gelaten. Ok, Heerde is niet aan de andere kant van de wereld maar toch. Het was in die tijd een hele stap voor me. En daar hoorde ik dat God nog meer van me vroeg. Nou dat kon toch echt niet want ik had naar mijn idee al alles gegeven, wat moest ik toch nog meer geven. Ik was bereid de zending in te gaan. Daar hoorde ik dat God van Abraham zijn zoon vroeg, de zoon op wie hij zolang gewacht had. Wilde ik nou echt me verdiepen in die God en anderen over zo'n God vertellen. Wist ik wel zeker dat die God het waard is om aanbeden te worden, om gediend te worden om van te houden???

Na die les zat ik met zoveel vragen. Ik denk dat een heleboel vragen nog onbeantwoord zijn. Maar in mijn gedachten kwam die text uit de bijbel; Be still and know that I am God.

Toch had ik nog een gesprek aangevraagd met een leraar. Het was een andere leraar (elke week hadden we een andere leraar over een ander onderwerp) hij zei dat ik geduldig moest zijn en in de loop van de week antwoorden zou krijgen. Telkens weer kwam die text terug: Be still and know that I am God.

Eigenlijk weet ik niet eens meer precies hoe, maar in mijn hart landde de waarheid: God is goed. Nooit meer is die boosheid teruggekomen, maar kon ik stil worden van binnen omdat ik wist Hij is God.

Een heel verhaal over de les die ik leerde; God is goed. Ja, ik denk dat ik nu ook geleerd heb door ervaring dat God voor ons zorgt.

Love you, Father God!

Breng dank

Het is lastig om te blijven bloggen als er zoveel rommelt in je leven. Ik kan toch niet alweer schrijven over moeilijke tijden. Dan raak ik misschien mijn trouwe bloglezers kwijt...

Afgelopen zondag in de kerk vertelde iemand vanaf het podium dat ze zich had voorgenomen om nu al terug te blikken op het afgelopen jaar en God te danken voor wat Hij heeft gedaan. Regelmatig deze week heb ik ook teruggeblikt en ja...ik kan nog steeds zeggen dat God goed is.

Breng dank aan de Eeuwige,
breng dank aan de Heilige,
breng dank aan onze Vaderdie ons Jezus zond.
Want nu zegt de zwakke: ik ben sterk,
zegt de arme: ik ben rijk,
om wat de Here heeft gedaan voor ons.
Breng dank.

Alvast oefenen

Rommel in huis

Het is alweer een half jaar geleden dat ik het boek las; Weg met die troep.
Houdt het me nog steeds bezig en ik ben nog niet tevreden met de vooruitgang.
Op Techiya's kamer liggen allemaal troepjes die of in de kast horen of in de nieuwe babykamer.
Op onze kamer ligt al een paar dagen een wasmand met opgevouwen schone kleding wat in de kasten gelegd moet worden.
En dan zal ik het maar niet hebben over het kastje in de gang. Alhoewel achter de deurtjes gaat het wel, maar dat laatje.

Ik denk dat ik mezelf nu maar weer eens aanpak en na wat drinken en een koekje genuttigd te hebben met Anouk en Techiya maar eens goed aan de slag ga.

Wish me luck...

Kadootje

Heb Daan een kadootje gegeven. Een uitje met mij (hihi) naar Trijntje Oosterhuis in Almelooo.
We kwamen de zaal binnen en slik...geen band..maar twee krukjes en drie gitaren.
Trijntje klonk live super en gelukkig was de gitarist geweldig. Toen de Zuid-Amerikaan er een mooi baslijntje in gooide wist ik dat het goed zat. Mijn man genoot, dus ik ook.